پروتکل شماره یک

می‏خواهیم فارغ از هرگونه لفاظی و عبارت‏پردازی و تنها از طریق مقایسه واستنتاج،حقایق محیط اطراف‏مان را مورد بررسی و مداقه قرار دهیم.می‏خواهیم سیستمی را که ما در آن زندگی می‏کنیم از دو نقطه نظر؛یعنی ازنظر یهودی‏ها(صهیونیست‏ها)و از نظر غیر یهودی‏ها(غیر صهیونیست‏ها)موردارزیابی قرار دهیم.
شمار انسان‏هایی که دارای غرایز بد و شیطانی هستند،بر شمار کسانی که‏دارای غرایز خوب هستند، پیشی می‏گیرد.از این رو،برای آن که بتوان بر انسان‏هاحکومت کرد،باید به اعمال زور،خشونت و ترور،توسل جست.هر انسانی‏می‏خواهد دیکتاتور بشود،زور بگوید و اگر بتواند،رفاه و خوشبختی مردم رافدای خواسته‏ها و آمال خود گرداند.اما چه عواملی این جانور درنده را که اسمش را انسان گذاشته‏اند،از خشونت‏باز می‏دارد؟ از زمانی که حیات اجتماعی آدمیان آغاز گشت،فشارها،رفتارهای ظالمانه و حیوان صفتانه‏ای از سوی فرمانروایان باعث شد که توده‏های مردم،تحت سلطه‏درآیند و مطیع فرمانروایان خود شوند.آن گاه با وضع قوانینی که در واقع همان‏چهره تغییر یافته زور و تهدید هستند،آدمیان به زیر سلطه در آمدند و من دراین جا می‏خواهم بگویم که طبق قانون طبیعت، «حق»؛ یعنی، اعمال زور و فشار.
آزادی سیاسی تنها یک نظریه است نه یک واقعیت.لذا آدمی باید بداند که‏چگونه از واژه آزادی سیاسی برای فریب توده‏ها استفاده کند و سپس آن را برای‏درهم شکستن قدرت حزب حاکم به کار گیرد.البته اگر حزب حاکم قبلا خود ازچنین شیوه‏ای برای دست‏یابی به قدرت استفاده کرده باشد،بهتر می‏توان همین‏شیوه را در مورد او به کار برد.به کمک واژه به اصطلاح«آزادی»، می‏توان ‏پایه‏های حزب حاکم را سست و لرزان ساخت و بی‏اعتباری‏اش را به توده مردم‏نشان داد.
طلا
هنگامی که ما به قدرت رسیدیم؛یعنی قدرت را از چنگ فرمانروایانی که بااستفاده از واژه آزادی بر مردم حکومت می‏کنند،خارج ساختیم،طلا جای‏قدرت را خواهد گرفت.بنیاد نهادن حکومت بر اساس آزادی غیر ممکن است؛زیرا کسی نمی‏تواند آزادی را در متعارف و متعادل‏ترین نوع آن به کار گیرد.اگرصرفا برای مدت کوتاهی مردم را در اداره امور خویش،آزاد بگذاریم تا هر کس‏فرمانروای خویش بشود،دیری نخواهد پایید که انسجام امور،از هم گسیخته‏می‏شود و مردم دست به کشتار همدیگر می‏زنند و از دولت چیزی جز تلی‏خاکستر به جای نخواهد ماند.
خواه دولت‏ها در اثر ضعف داخلی متلاشی شوند و خواه در اثر چیرگی‏دشمنان خارجی از بین بروند،سرانجام زیر نفوذ ما قرار خواهند گرفت؛زیراسرمایه،به مثابه ریسمان محکمی در دست ما.دولت‏هایی که به این ریسمان‏ محکم چنگ نمی‏زنند،سقوطشان حتمی خواهد بود.
آنهایی که آزادمنشانه می‏اندیشند،ممکن است به سیاستی که ما در بالاخطوط اصلی آن را ترسیم کردیم،ایراد بگیرند و آن را غیر اخلاقی تلقی کنند.ولی در پاسخ ایراد آنها،ما این سؤال را مطرح می‏کنیم:
اگر هر دولتی دو نوع دشمن داشته باشد و برای از بین بردن دشمن خارجی‏به او اجازه داده شود که برای نابودی دشمن از هر روشی استفاده کند؛مثلادشمن را غافل‏گیر کرده و شبانه به اردوگاه او بزند و او را درهم بکوبد،آن‏گاه این‏عمل را روش غیر اخلاقی می‏نامید؟به همین قیاس نابودی دولت‏های حاضر به‏دست ما که مخرب رفاه عمومی هستند،عملی غیر اخلاقی تلقی می‏شود؟آیا آدم معقولی پیدا می‏شود که فکر کند می‏توان از طریق بحث و استدلال بامردم عامی که قدرت استدلالشان سطحی است،کنار آمد؟کنار آمدن با توده‏مردم فقط با دست گذاشتن روی عواطف و اعتقادات آنها مقدور و ممکن است.اگر بخواهیم با این دسته از مردم که فهم سیاسی ندارند،از طریق استدلال وبحث کنار بیاییم،جز آن که تخم هرج و مرج را بپاشیم،کار دیگری نمی‏توانیم‏بکنیم.
میان سیاست و اخلاق،هیچ گونه وجه اشتراکی نیست.فرمانروایی که متکی‏به اخلاق باشد،نمی‏تواند سیاستمداری کار کشته و ماهر از آب درآید و نتیجتاپایه‏های قدرت سیاسی او متزلزل خواهد گشت.آنهایی که می‏خواهند گام در وادی سیاست بگذارند،باید هم نیرنگ باز باشند و هم بتوانند دیگران را متقاعدکنند.صفاتی چون درستکاری و راستگویی،خطری بزرگ برای سیاست به‏شمار می‏روند؛زیرا چنین صفاتی شدیدتر از هر دشمنی،فرمانروا را از اریکه‏حکمرانی به زیر می‏کشند.البته فرمانروایان جوامع غیر صهیونیست باید چنین‏صفاتی را دارا باشند تا هر چه زودتر از پای درآیند و تسلیم ما شوند؛ولی در نظام‏سیاسی جوامع صهیونیستی،قیودات اخلاقی نباید وجود داشته باشد.
حق،یعنی زور
به اعتقاد ما حق،یعنی اعمال زور.واژه حق واژه‏ای ذهنی است که به هیچ‏وجه جنبه عینیت به خود نمی‏گیرد. ر نظام سیاسی ما حق این چنین تعبیرمی‏شود:هر آنچه را که می‏خواهم به من بده؛زیرا من از تو قوی‏ترم. یازی نیست‏که ثابت کنم حق از آن کیست.
حق از کجا شروع می‏شود و به کجا ختم می‏شود؟در هر دولتی که قدرت به طور نامطلوبی سازمان یافته باشد،قوانین ومقررات،اعتبارشان را از دست داده،دستخوش طوفان حوادث می‏شوند وسرانجام لیبرالیسم پدید می‏آید.طبق قانون حکومت اقویا،باید تمام مقررات وقوانین را متلاشی سازیم و برای آنهایی که داوطلبانه از لیبرالیسم دست‏کشیده‏اند و تسلیم ما شده‏اند،منجی شویم.
در شرایط کنونی که تمام قدرت‏های جهان دارای پایه‏های لرزانی هستند،قدرت سیاسی ما دارای پایه‏های استواری است؛زیرا وجود آن محسوس‏نیست.زمانی قدرت ما تجلی خواهد کرد که هیچ گونه خطری آن را تهدید نکند.قدرت‏های سیاسی جهان به سبب اعمال لیبرالیسم،دچار مشکلات‏شدیدی هستند.وظیفه ما این است که فارغ از این گونه مشکلات،به فکرپی‏ریزی حکومت آینده خود باشیم.ما باید در طرح‏های خود بیشتر به‏ضروریات فکر کنیم تا به اخلاقیات و بیشتر به هدف‏ها توجه داشته باشیم تا به‏وسیله‏ها.
اکنون طرحی در پیش روی داریم که خطوط اصلی سیاست آینده‏مان رامی‏خواهیم از متن آن استخراج کنیم.این طرح به ذکر عواملی که حاصل چندقرن اندیشه و کار آدمی را به هدف داده‏اند،می‏پردازد.از این رو نمی‏توانیم نقش‏این عوامل را نادیده بگیریم.
برای آن که سیاستمان عملکرد رضایت بخشی داشته باشد،نخست بایدتوده مردم را بشناسیم و به سستی اندیشه،عدم درک و عدم توجه آنها به رفاه‏خویش پی ببریم.باید بدانیم که قدرت توده مردم،قدرتی نامعقول است.کسی‏که از احوال توده مردم اطلاعی ندارد،نمی‏تواند آنها را اداره کند و نیز کسی که دانش سیاسی نداشته باشد،حتی اگر خیلی هم تیز هوش باشد،نمی‏تواند توده ناآگاه را رهبری کند و سرانجام جامعه را به پرتگاه سقوط سوق می‏دهد.
ما ستمگریم‏
هنگامی که توده‏ها،آزادی به دست آورند،آزادی به صورت هرج و مرج که‏خود اوج توحش است جلوه‏گر می‏شود.اعتیاد به الکل و افراط در نوشیدن نوشابه‏های سکرآور،مشکلی است که‏پس از اعطای آزادی در میان غیر یهودی‏ها رواج پیدا می‏کند.بر ما یهودی‏هالازم است که در چنین مسیری گام بر نداریم.مردم غیر یهودی از همان آغازجوانی به وسیله عوامل ما بی بند و بار و بدون اخلاق بار می‏آیند.عوامل ماعبارتند از؛معلمان سرخانه،خدمتکاران،منشی‏ها و زنانی که در خانه‏های‏ثروتمندان بچه‏داری می‏کنند.به کمک زنان یهودی مردان غیر یهودی را درعشرتکده‏ها و محل‏های عیاشی به فساد اخلاقی می‏کشانیم و آنها را از جاده‏عفت و پاک‏دامنی منحرف می‏سازیم.من این جامعه را که به دست زن‏ها به‏فساد کشانده می‏شود،جامعه زنان نام می‏نهم؛زیرا در فساد و تجمل پرستی‏دنباله رو دیگرانند.
منطق ما زورگویی و متقاعد کردن است.در مسائل سیاسی،تنها زور است که پیروز می‏شود،به ویژه اگر رهبران سیاسی بتوانند آن را مخفیانه اعمال کنند.اگرفرمانروایی نمی‏خواهد تسلیم دیگران شود،باید با خشونت و نیرنگ به متقاعدکردن دیگران که از اساسی‏ترین اصول حکومت هستند،متوسل شود.تا زمانی‏که غیر یهود مانع رسیدن ما به هدف‏هایمان باشند باید فساد،خیانت و رشوه‏خواری را رواج دهیم.اگر چپاول کردن اموال مردم منجر به تسلیم شدن آنها دربرابر حکومت بشود،نباید در انجام این کار تردیدی به خود راه دهیم.
ما به آزادی خاتمه می‏دهیم‏
اگر به تاریخ گذشته نگاهی بیفکنیم،در می‏یابیم که ما نخستین قومی بودیم‏که ندای آزادی،برابری و برادری را سر دادیم.این کلمات بعدها به وسیله مردم‏غیر یهودی،احمقانه و طوطی‏وار تکرار شدند و ناآگاهانه خود را گرفتار ساختندو آزادی را که در برابر فشارهای توده ناآگاه چون سد محکمی بود،از بین بردند.خردمندان غیر یهودی نمی‏توانند خود را از مطلق گرایی و ذهنیت و عالم تجردبیرون آورند و واقعیات را مورد قبول قرار دهند.آنها هیچ گاه متوجه تضاد موجودمیان آنچه می‏گویند و آنچه عمل می‏کنند،نمی‏شوند.آنها متوجه نمی‏شوند که‏افراد،دارای استعدادها،قابلیت‏ها و شخصیت‏های متفاوتی هستند.آنها باورنمی‏دارند که توده مردم کور و ناآگاه است.آنان باور نمی‏دارند،کسی که از میان‏توده مردم برخیزد،نمی‏تواند رهبر بشود.آنها نمی‏پذیرند که استعداد رهبری درمیان یک تبار از پدر به فرزند منتقل می‏شود.آنان با نادیده گرفتن چنین حقایقی‏بر خلاف موازین طبیعت گام برداشتند اشاعه کلماتی چون آزادی،برابری و برادری در چهار گوشه دنیا به ما نسبت‏داده می‏شود.ما باید از عوامل خودمان که ناآگاهانه پرچم ما را با شور و شوق‏فراوان برافراشته‏اند،سپاسگزار باشیم.
می‏دانیم که کلمات مذکور در طول تاریخ،همچون آفت،رفاه،صلح،آرامش،همکاری و اساس حکومت غیر یهودیان را نابود کرده‏اند.البته بعدا یادآورخواهیم شد که عوامل دست نشانده ما چگونه به پیروزی نهایی کمک خواهندکرد یا این امکان را می‏دهند که ورق برنده به دست ما بیفتد.
معنای این کلام آن است که در آینده خواهیم توانست هر نوع امتیازی را ازجمله آریستوکراسی(اشرافیت و سرمایه‏داری)جوامع غیر یهودی را که چون‏سدّی در برابر پیروزی‏مان قرار دارد،نابود کنیم و بر خرابه‏های آریستوکراسی‏غیر یهود،آریستوکراسی خود را که مبتنی بر ثروت و رهبری افراد تحصیل کرده‏است،بنا نهیم.باز یادآور می‏شویم که دانش و ثروت،دو شرط اساسی،برای‏تشکیل این آریستوکراسی هستند.ثروت را در اختیار داریم و دانش رهبری راحکمای پیشین برایمان فراهم آورده‏اند.
اگر در ارتباط با دیگران،دست روی حساس‏ترین عصب ذهن آدمیان‏بگذاریم،خیلی زود به پیروزی خواهیم رسید و این اعصاب حساس ذهن‏آدمی،عبارتند از؛زراندوزی،مال پرستی و تنوع طلبی در ارضاء نیازهای مادی.هر یک از این خواسته‏ها به تنهایی می‏تواند آدمی را تسلیم ما بکند.مجرد و ذهنی بودن مسئله آزادی،به ما کمک می‏کند که به توده‏های مردم درسراسر دنیا بفهمانیم که دولت‏هایشان فقط ناظر خرج ثروت‏های مردم هستند و می‏توان دولت‏ها را مانند دستکش‏های کهنه زود به زود عوض کرد.از آن جا که تغییر دادن رهبری‏های ممالک جهان،مقدور و میسر می‏باشد و ازآن جا که می‏توانیم نقش بسیار مهمی در این گونه تغییر و تحولات داشته باشیم،از این رو برایمان آسان خواهد بود که اختیار انتصاب و انتخاب رهبران جهان رابه دست گیریم.